Neorenesansni orman

Visina: 195 cm 
Širina: 135 cm 
Dubina: 65 cm
Materijal: drvo oraha
Period: poslednja četvrtina 19. veka
Poreklo: Austro-ugarsko carstvo
 
   Dvokrilni ormar arhitektonske strukture ima četvrtastu bazu sa dva isturena, pravougaona podupirača sa leve i desne strane. Na njima počivaju stubovi, koji su postavljeni duž bočnih ivica prednje strane ormara. Baza samog stuba je u obliku tokarene urne ili balustera, donji deo stuba ima kose, spiralno uvijene žljebove, a veći, gornji deo stuba je sa ravnim žljebovima. Stub se završava jonskim kapitelom. Vrata ormara sadrže po tri pravougaona, uokvirena panela, ispunjena rezbarenom dekoracijom, u plitkom reljefu. Središnji paneli su veći i sadrže dekoraciju u vidu maštovito raspoređenih, detaljno razrađenih, sitnih folijažnih voluta, formirajući dekorativni motiv poznat kao groteska. U centru ove groteske nalazi se ovalni kartuš sa profilom muškarca koji nosi šlem tipičan za epohu renesanse. Gornji i donji paneli su manjih dimenzija, i ispunjeni su grotesknom dekoracijom biljnih motiva u vidu folijažnih voluta. Gornji deo ormana ima oblik arhitektonskog venca, i obuhvata elemenat sa rezbarenom dekoracijom u plitkom reljefu. Tu je centralni dekorativni motiv školjka, dok se sa leve i desne strane pružaju volute sa akantusovim lišćem.     
Baza ormara sadrži jednu fioku. Ormar ima tokarene stope u obliku spljoštenih sfera, koje se nazivaju „pogačasta stopa“. Ormar je izrađen od orahovine. Po svom obliku, izboru dekorativnih motiva i tehnici izrade, ormar se može svrstati u neorenesansni tip nameštaja. 
   U zemljama nemačkog govornog područja renesansa je kao oživljeni stil prošlosti stekla primat oko 1870, i ostala je dominantan stil čak i tokom prvih decenija 20. veka. U Nemačkoj i u Austrougarskoj carevini neorenesansa je bila podstaknuta romantičarskim idealima i nacionalnim osećanjima, tako da su se dizajneri i proizvođači nameštaja, tražeći inspiraciju, okrenuli periodu koji  je bio  zlatno doba nemačke izrade nameštaja. To je bio period renesanse i manirizma 16.  i ranog 17. veka, kada je izrada nameštaja u Nemačkoj bila u zenitu, a u radionicama majstora iz Augzburga i Nirnberga su nastajala remek-dela neprevaziđene virtuoznosti. Neorenesansa 19. veka bila je modifikovana varijanta originalnog stila. Nameštaj se proizvodio mašinski, a to se odrazilo i na njegov dizajn. Neorenesansni nameštaj bio je impozantan i težak, ravnih linija, često arhitektonske strukture, bogato dekorisan rezbarijom, motivima preuzetim iz repertoara renesansne i maniristične umetnosti, uz prisustvo baroknih detalja poput tokarenih elemenata i stubova. Jedan od glavnih centara za prizvodnju nameštaja u neorenesansnom stilu bio je Beč.