Pariz je bio kulturna i intelektualna prestonica, sa operom, pozorištima i kafeima u kojima je zabava sa zanosnim igračicama koje su igrale kan – kan trajala do duboko u noć dok se točio šampanjac i ispijao apsint. U ulicama u centu grada nizale su se umetničke galerije, u aukcijskoj kući Druo održavale su se licitacije umetnina. U Parizu su se redovno organizovale izložbe od kojih su najspektakularnije bile internacionalne Univerzalne izložbe, koje su osmišljene u XIX veku kao veliki sajmovi umetnosti i industrije. Visoka buržoazija je sticala sve veću moć na društveno – političkom planu, dok se aristokratija povlačila u dekadenciju.
Ipak jedan drugi francuski grad će preuzeti primat od Pariza, kada je u pitanju umetnost art nuova. To je bio grad u francuskoj pokrajini Loreni – Nansi. Ako se osvrnemo na istoriju nekadašnje prestonice vojvodstva Lorene, u XIX veku, videćemo da je francusko pruski rat koji se vodio 1870 – 1871 godine uticao na razvoj ovog grada. Posledica ratnog sukoba u kome su Prusi izvojevali pobedu bila je pripajanje velikog dela Alzasa i manjeg dela Lorene novonastaloj ujedinjenoj nemačkoj državi. Veliki broj francuskih porodica je emigrirao iz pripojenih oblasti i tokom narednih 30 godine broj stanovnika u Nansiju se udvostručio. Među izbeglicama bili su i mnogi talentovani umetnici i vešte zanatlije, a ovaj priliv stanovništva je doveo do značajnog intelektualnog, umetničkog i ekonomskog procvata u Nansiju. Pored toga dolazi do buđenja nacionalnog osećenja koje se odrazilo i na kreativnost umetnika koji su želeli da iskažu ljubav prema domovini usvajanjem i uobličavanjem lokalnog sveta flore i faune. Nansi je oduvek bio lep grad sa arhitekturom u rokoko stilu i kapijama od kovanog gvožđa iz istog perioda. Izvijene linije i asimetrija rokokoa naći će svoj odjek u umetnosti art nuova koja je nastajala u Nansiju krajem XIX veka.
Trpezarija koju je dizajnirao Louis Majorelle (1859-1926), jedan od članova - osnivača čuvene "Škole iz Nansija" (École de Nancy)